روزولت قصد نداشت پسران آمریکایی را به میادین جنگ در خارج از کشور اعزام کند، اما آگاه بود که برای جلوگیری از استیلای هیتلر، متفقین سخت نیازمند حمایت ایالات متحده خواهند بود

 به گزارش خبرآنلاین به نقل از اعتماد، برخی می‌گویند بعد از ماجرای پرل هاربر(حمله سنگین و غافلگیرانه ژاپنی‌ها به هاوایی) آمریکایی‌ها انتخاب دیگری جز مداخله در جنگ نداشتند. نیز می‌گویند دولت روزولت واقعا تمایلی به مشارکت در جنگ و درگیری نظامی نداشت، اما ژاپنی‌ها با حمله به پرل هاربر، گزینه‌ای جز جنگ پیش‌ِ روی‌شان باقی نگذاشتند. چیزهای دیگری هم شبیه همین‌ها درباره چرایی و چگونگی ورود آمریکا به جنگ دوم جهانی می‌گویند. این گفته‌های نادرست (به معنی دروغ) نیستند، اما همه حقیقت را هم بیان نمی‌کنند.

آمریکایی‌ها تقریبا از همان شروع جنگ در ۱۹۳۹ یکی از طرف‌های درگیر در ماجرا بودند. از بی‌طرفی و «عدم ‌مداخله» حرف می‌زدند، اما در عمل پشت متفقین ایستاده بودند و بسیاری از نیازهای آنان را در رویارویی با هیتلر تامین می‌کردند. مایکل هیل در کتاب «فرانکلین روزولت، طرح نو و جنگ» می‌نویسد: «ای بسا روزولت قصد نداشت پسران آمریکایی را به میادین جنگ در خارج از کشور اعزام کند، اما آگاه بود که برای جلوگیری از استیلای هیتلر، متفقین سخت نیازمند حمایت ایالات متحده خواهند بود. پرسش این بود که هرچند ایالات متحده سلاح و ادوات لازم را تامین می‌کند، اما خزانه‌داری بریتانیا با دست خالی چطور از پس پرداخت هزینه‌ها برمی‌آید؟ روزولت راه‌حل جدید و مبتکرانه‌ای را (موسوم به وام و اجاره ) پیش پا گذاشت که براساس آن ایالات متحده اقلامی چون تسلیحات، مواد غذایی و سایر تجهیزات لازم را در قالب وام یا اجاره در اختیار بریتانیا یا هر کشور دیگری قرار می‌داد که امنیت آمریکا وابسته به آن بود. این قبیل کالاهای استقراضی به نحوی از انحا پس از جنگ مسترد یا جایگزین می‌شد: تعهد بی‌نظیری، بذل و بخششی سخاوتمندانه در حق یکی از طرفین جنگ در اروپا.»

متن کامل خبر را از اینجا ببینید

منبع خبر (خبر انلاین ) است و سایت جو در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر می‌دانید، خواهشمند است کد خبر را همراه با ذکر موضوع به ایمیل سایت جو ارسال بفرمایید.