ناگفته هایی از لایحه حجاب و عفاف

از دیروز با خودم فکر می کنم اگر فردا روزی بخواهند درباره مجلس کنونی شورای اسلامی قضاوت کنند چه خواهند نوشت؟ یعنی اگر فردا روزی که همه ما روی در نقاب خاک بکشیم و دیگر نه نشانی از جبهه پایداری باشد، نه نشانی از سردار قالی باف. نه نشانی از صاحب این قلم باشد و نه نشانی از روزنامه نگاران سیاه نمایی که بخواهند خدمات صادقانه مسئولان وقت را زیر سئوال ببرند، یک نفر پیدا شد و دلش خواست درباره همین روزها چیزی بنویسد، چه خواهد نوشت؟

آن یک نفر اگر بر بخورد به لایحه عفاف و حجاب و دلش بخواهد در این باره اندکی تحقیق کند چه چیزی دستگیرش خواهد شد؟ اگر بخواهدتصویری از زمانه ما در ذهن داشته باشد و بداند که مردم چطور زندگی می کرده اند و ما در چه موقعیتی قرار داشته ایم به کجا رجوع می کند؟ بعد از آن که تا حدودی به وضعیت ما آگاهی پیدا کرد اگر مایل بود بداند در زمانه ما دموکراسی چه وضعیتی داشت و نمایندگان ما در مجلس چه کسانی بودند و چگونه به آن جایگاه رسیده بودند به کجا خواهد رسید؟ حالا اگر علاقه مند بود بیشتر از این ها بداند و فی المثل فضولی اش گل کند و وسوسه شود بفهمد چه موضوعاتی مشکل اصلی مردم روزگار ما بوده و در همان زمان نمایندگان مردم چه دغدغه هایی داشتند نتیجه چه خواهد شد؟ خیال پردازی جالبی است، نه؟

احتمالا آن یک نفر برای به دست آوردن تصویری واقعی از شکل و قیافه مردم می تواند به فیلم های مستند و شخصی برجای مانده از روزگار ما مراجعه کند. وضعیت پوشش و ظاهری مردم را ببیند و متوجه شود که ما چه شکلی بوده ایم. به فیلم های سینمایی هم می تواند مراجعه کند. اگرچه آن فیلم ها به دلیل معذوریت ها و محدودیت هایی که داشتند خیلی هم قابل استناد نیستند اما از فیلم های صدا و سیما بهترند. به آرشیو صدا و سیما هم می تواند سری بزند اما بهتر است برای آن که با واقعیت ظاهری مردم آشنا شود به فیلم هایی که از روزهای تظاهرات پخش می شود بیشتر اعتماد کند چون در آن روزها صدا و سیما کمی منصف تر می شد و مردم را کمتر سانسور می کرد. یا به فیلم هایی که در روزهای انتخابات پخش می شد. اما درست ترش آن است که به همین فیلم هایی که مردم کوچه و بازار از خودشان و فک و فامیلشان می گیرند اعتماد کند. حالا اگر قرار باشد بداند این جمعیت هشتاد نود میلیونی در چه وضعیتی به سر می بردند چه باید کند؟ من نمی دانم در آن روزگاران اوضاع سیاسی چه طور خواهد بود اما شما فرض را بر این بگذارید که یک چیزی توی همین مایه ها باشد. خب، طبیعی است که برای آن که به سیاه نمایی متهم نشود به آمار و ارقام رسمی مملکت اکتفا کند. اتفاقا خیلی هم خوب است. همین آمار و ارقام رسمی خوب است. آماری که نشان می دهد چه قدر رشد اقتصادی داشته ایم، چه قدر در مسابقات بین المللی ورزشی موفق بوده ایم. چه مقدار در المپیادهای مختلف علمی خوش درخشیده ایم. چه قدر قدرت نظامی و منطقه ای مان چشمگیر بوده. چه قدر توانسته ایم توسعه پیدا کنیم و…الخ.

متن کامل خبر را از اینجا ببینید

منبع خبر (خبر انلاین ) است و سایت جو در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر می‌دانید، خواهشمند است کد خبر را همراه با ذکر موضوع به ایمیل سایت جو ارسال بفرمایید.