پزشکیان بر دوراهی: «روزنه‌ی امید» یا «هیچکسِ بی‌اعتبار»

شگفت از ستیزگران و سنگ‌اندازان در پیش‌روی دولت پزشکیان است که پس از شخم‌زدن غزه و لبنان و می‌رود سوریه و معلوم نیست تا کجا و آمدن ترامپ که خودش را دیوانه خوانده است، چقدر باید «کم‌تدبیر» باشند که بپندارند رفتن پزشکیان، طلایگان آمدن و ماندن پایدار خودشان و ادامه‌ی همان روند فقرزای پیشین خواهد بود. غافل‌اند که بر سر شاخ بن می‌برند. فرضا پزشکیان هم مجبور شود که تن به خواست‌های فلاکت‌زا دهد، آنان به «گندم ری نمی‌رسند»، فقط  «روزنه‌ی امید»  را کور می‌کنند. 

 دوران انتخابات رییس دولت چهاردهم، حرفی از “وفاق” نبود، هر چه بود رقابت بین چهارونصفی تأییدشدگان معمول بود و یک‌ونصفی نامرسوم. پزشکیان تأیید شد که چندی پیش حتی برای مجلس هم تأیید نشده بود. تعبیرها و تفسیرها از چرایی تأیید پزشکیان بود. دو تعبیر محوری بود: «آیا کشتی‌بان را سیاستی دگر آمد؟» یا«‌آیا صرفا جلب مشارکت بیشتر، علت اصلی تأیید پزشکیان است و پس از انتخابات در بر همان پاشنه خواهد چرخید؟».

طیف رنگین ناامیدها از  “شدن” و به‌ستوه‌آمده‌ها از سختی‌های “بودن”، از انتخابات کناره گرفتند؛ “ستیزگران با نظام”، به ویژه براندازان از انواع خشونت‌پرهیز و خشونت گریز، دو پا در  کفش تحریم انتخابات کردند. در این میان، جدا از این که کشتی‌بان را چه سیاستی در پیش و قصدی در اندیشه باشد،  بر این بوده ام که تأیید پزشکیان یک “موقعیت‌” نو است و می‌گفتم: «با انتخاب پزشکیان پا لای در بگذاریم تا اندکی هوای تازه بیاید».

بر بسیاری از دوستان قدیم چنین حمایتی گران آمد و آبشخور دوستی‌های‌مان تیره شد؛ آن را ابن‌الوقتی صوفیانه یا سازش منفعلانه تعبیر کردند؛ حال آن که از سر مصلحت‌سنجی برای حفظ ملک و ملت به امید تحول بوده است.آیا پزشکیان خیرالموجودین یک ملت برای ریاست جمهوری بوده‌است؟ مطمئن‌ام که خودش صادقانه می‌گوید: نه. وی از پس چرخش‌های سکه در هوای پرحادثه‌ی سیاست و مصلحت، رییس‌جمهور شد.

آیا با انتخاب پزشکیان، پا لای در گذاشته شد؟ حتما. همین گفتمان رایج کنونی نمادی از اندک هوای تازه است و نیز فهرستی از اقدامات جسته و گریخته کنونی که در دو سال پیش نامنتظر بود. پزشکیان در چنبره‌ی انتخاب دولتیان تن به «طیفی از تسلیم، سازش و توافق» داد. اگر به آن‌ها تن در نمی‌داد در به تمام بسته می‌بود. همین اندک پا لای در، آب در لانه‌های موریانه‌های نظام ریخت. وزیرش به‌صراحت می‌گوید که می‌خواهد ناشایست‌ها- یعنی خوره‌های نظام- را بردارد، ولی با فشارها روبه رو است، همین نشان از خواست و اقدام برای اصلاح است و ستیز با ناشایستی و تباهی، نمادی از باریکه های امید.

متن کامل خبر را از اینجا ببینید

منبع خبر (خبر انلاین ) است و سایت جو در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر می‌دانید، خواهشمند است کد خبر را همراه با ذکر موضوع به ایمیل سایت جو ارسال بفرمایید.